«Усведамленне сапраўднага сэнсу жыцця прыводзіць да разумення, што шчасце чалавецтва пачынаецца ад шчасця чалавека, а не наадварот. Сапраўды адчуць цяпло свайго чалавечага шчасця можа толькі Чалавек, які побач адчувае цеплыню сэрца другога Чалавека». Гэта радкі з кнігі паэзіі і прозы Эдуарда Збароўскага, у назву якой вынесена найгалоўнейшая для кожнага з нас задача — «Чалавекам быць». Аўтар кнігі — доктар медыцынскіх навук, загадчык кафедры сацыяльнай працы Белдзяржуніверсітэта, а яшчэ — проста Чалавек, які заклікае чытача ўсвядоміць сапраўдны сэнс свайго быцця, разбудзіць ў сабе тыя духоўныя сілы, якія здольныя скіраваць асобу да яе найвышэйшага прызначэння — не змарнаваць сваю душу, стаць Чалавекам і годна прадоўжыць чалавецтва. «Чым хутчэй кожны разбудзіць струны сваёй душы, тым раней і лепш зайграе тую, асабістую, мелодыю, якая прызначана якраз тваёй асобе, тваёй сям’і, тваёй Радзіме», — піша аўтар у прадмове да чытача, якому шчыра працягвае сваю руку дапамогі, адкрывае сваё сэрца, дарыць багацце сваёй шчодрай душы. Гэтая кніга — і заклік да таго, каб быць Чалавекам, і адначасова гімн Чалавеку, які жыве па Божых запаведзях, не марнуючы неацэннага дару жыцця.

Кніга складаецца з двух раздзелаў — вершаванага («Праз любоў і запаветы») і празаічнага («Асоба і вечнасць»), паяднаных асабістым досведам аўтара, яго мудрасцю і талентам любіць бліжняга, несці яму высокую філасофію хрысціянства. Зборнік яшчэ раз нагадвае нам вядомую з маленства ісціну: кнігі — нашы сябры. Адгарнуўшы кнігу Эдуарда Збароўскага, вы набудзеце яшчэ аднаго надзейнага сябра, які не пакіне вас ні ў самоце, ні ў радасці.

Эдуард Збароўскі Вершы Святло ісціны Я з Богам ісціну шукаў У кніжным моры, што без краю. І мудрасць тую, што спаткаў, На плён жыцця для іншых раю. Жыць не прыслугай, а служыць, Асобай стаць, уквеціць справы, Сям’ю шчаслівую стварыць І дбаць пра росквіт для дзяржавы. Святло навукі «Вучэнне — святло», і вучоных нямала, Дарога ж да шчасця святлейшай не стала, Відаць, хоць навука ідзе роўна з векам, Усё ж не сказала, як стаць Чалавекам. Палон духу Палоніць дух новая зброя — Газеты, эфір і экран. Піярам ствараюць героя — Часовы і прывідны зман. Ад гэтай навалы ратунак Адзін, бадай, можна знайсці: Абраць па жыцці накірунак Да Боскае праўды ісці. Каб зноў чалавек з Яго ласкі Меў гонар сумленна пражыць, А СМІ, як бабуліны казкі, Маглі той жа праўдзе служыць. Човен лёсу Шчасціць лёс, жыцця дарога Тых, хто чоўнам лёсу правіць, Дзе вясло грабе да Бога, А другое — працай славіць.