21 лістапада, ва ўрачыстасць Хрыста Валадара Яго Эмінэнцыя кардынал Казімір Свёнтэк, Мітрапаліт Мінска-Магілёўскі, у свірскім касцёле святога Мікалая ўручыў сястры Сімяоне Апалоніі Сянкевіч папскую ўзнагароду — медаль Bene merenti («За заслугі»).

Вось ужо 70 гадоў сястра Апалонія належыць да законнай супольнасці Дачок Беззаганнай Марыі, якая заснавана 21 лістапада 1891 г. благаславёным Ганаратам Казьмінскім. Пашырэнне пашаны да Беззаганнай Марыі праз адданне сябе ў няволю любові паводле св. Людвіка Грыньён дэ Манфорт і праца над паглыбленнем рэлігійнага і маральнага жыцця людзей — такая асноўная мэта гэтай манаскай супольнасці. Сястра Поля, як яе ласкава называюць у Свіры, усім сваім жыццём і нястомнаю працаю рэалізавала францішканскі харызмат, самаахвярна служачы Богу і людзям.

Уручаючы папскую ўзнагароду «За заслугі», кардынал Казімір Свёнтэк сказаў: «З узрушаным сэрцам — і як святар, і як біскуп, і як кардынал я сёння ўдзельнічаю ў гэтай узнёслай урачыстасці. 70 гадоў пасвячэння жыцця Богу, Касцёлу і манаскай супольнасці... Нават сама колькасць 70 — уражвае. Але якасць гэтых гадоў, беручы пад увагу тое, дзе яны пражытыя і як пражытыя, памнажаюць лічбу 70 на вялікую бясконцасць Божай Ласкі, Божай Міласэрнасці і адначасова на заслугі перад Богам. Розныя былі гэтыя гады для сястры Полі. Першыя былі, магчыма, вельмі цудоўныя, узнёслыя, радасныя, а потым прыйшлі крыжы, прыйшлі выпрабаванні, пераследванні, настаў момант для таго, каб засведчыць, што з’яўляешся служабніцай Пана Езуса, што з’яўляешся Яго абранніцаю, што таксама з’яўляешся служабніцай Яго Маці, Беззаганна Зачатай. І споўнілася гэтая прысяга законных шлюбаў. І сёння ты, шаноўная сястра, — перад алтаром у гэтый святыні, у гэтай мясцовасці, дзе столькі гадоў аддавала сваё жыццё і манаскую паслугу Касцёлу і люду вернаму.

Дазвольце мне ад імя ўсяго паўсюднага Касцёла скласці самыя шчырыя віншаванні і словы падзякі за гэтыя 70 гадоў манаскага служэння. Дзякую табе, шаноўная сястра, што прысвяціла сваё жыццё Богу і прысвяціла яго самаахвярна, не звяртаючы ўвагі ні на што і ні на кога... Дзякую ўсёй Супольнасці Дачок Беззаганнай Марыі за тое, што маеце такую дачку. І няхай «Bene merenti» будзе адначасова ўзнагародаю для ўсёй Супольнасці, бо гэтая ўзнагарода — першая, атрыманая ад Папы».

Падчас Святой Імшы сястра Апалонія аднавіла законныя шлюбы, чарговы раз прысягнуўшы жыць у чыстасці, убостве і паслухмянасці.

«Божа, у Святой Тройцы Адзіны, дзякую Табе за ласку паклікання да святой веры і выключна да Твае службы. Перапрашаю Цябе пакорна за ўсе занядбанні і нявернасці ў службе Тваёй, за недахоп клопату пра хвалу Тваю і святасць мае душы. Даўца ўсялякіх ласкаў, умацуй мяне, каб я магла верна наследаваць Цябе, чаго ўсім сэрцам прагну і пастанаўляю. У еднасці з Найсвяцейшаю Ахвяраю Хрыста аднаўляю мае законныя шлюбы чыстасці, убоства і паслухмянасці...» — голас сястры Апалоніі гучаў асабліва ўзнёсла і ўзрушана.

Яе пакліканне распачалося яшчэ ў дзяцінстве, калі яна, пасучы кароў, зрабіла з гліны фігуркі Маці Божай і анёлаў, каб разам з дзецьмі маліцца на палявым «алтарыку». Асноўная роля, безумоўна, належыць той глыбокай рэлігійнасці, якая існавала ў бацькоўскім доме. Сястра Поля з удзячнасцю ўспамінае свайго бацьку, які вучыў дзяцей (а іх з дзесяці народжаных засталося пяцёра) маліцца.

На працягу ўсяго манаскага жыцця яна была вернаю свайму пакліканню. Калі была магчымасць выехаць у Польшчу, яна не паехала, а разам з некалькімі сёстрамі засталася на Беларусі, каб, як яна піша ў сваім жыццярысе, «у духу аддзячыць Пану Езусу, каб ратаваць веру сярод людзей, з якімі мы засталіся». У цяжкія гады барацьбы з вераю, калі зачынілі касцёл, кс. Адам Вайцяхоўскі з Гудагаю перанёс Найсвяцейшы Сакрамэнт у дом сясцёр, дзе адзін з пакояў ператварыўся ў капліцу. Тут у сясцёр непакалянак Езус у Найсвяцейшым Сакрамэнце заставаўся ўтоены амаль 30 гадоў. Сястра Поля служыла своеасаблівым «кур’ерам» Пана Езуса: яна часта перавозіла Найсвяцейшы Сакрамэнт з Вільна альбо з суседніх парафій — Шэметава ці Канстанцінава — у дом, дзе яны жылі.

Пробашч свірскага касцёла кс. Багуслаў Маджэеўскі падкрэсліў не толькі ахвярнасць сястры Полі на кожнай пляцоўцы, дзе яна працавала, але і назваў яе «вартаўніцаю харызмы сясцёр непакалянак». «Сястра Поля была таксама і вартаўніцай Эўхарыстыі, — сказаў ксёндз пробашч. — Хацеў бы сёння ад імя нашай парафіі глыбока падзякаваць Маці генеральнай за тое, што дом сясцёр стаў для Хрыста святыняю, калі закрылі касцёл. Вас выгналі з касцёла. Але вы ўратавалі жывое сэрца гэтага касцёла — Езуса Хрыста ў Найсвяцейшым Сакрамэнце. Хрыстус выйшаў разам з вамі з гэтай святыні да ўбогай хаткі сясцёр непакалянак, каб там, у цукерніцы, перачакаць 30 гадоў. І за гэта вялікае дзякуй сёстрам — сястры Полі, сястры Бэаце, сястры Алене — за тое, што пасля гэтых 30 гадоў Хрыстус у Найсвяцейшым Сакрамэнце вярнуўся ў нашу святыню.

Распачаўся год Эўхарыстыі. Няхай жа гэтая цудоўная падзея, якую перажываем у нашай парафіі, будзе для ўсіх нас заахвочваннем для ўдзячнасці Хрысту, укрытым у Найсвяцейшым Сакрамэнце, за тое, што Ён ніколі нас не пакінуў, а сёстрам за тое, што Яго гасцілі. Няхай гадзіны адарацыі Найсвяцейшага Сакрамэнту будуць адным вялікім гімнам удзячнасці за тое, што наш Пан Бог, укрыты ў Эўхарыстыі, чакае нас, ёсць заўсёды з намі».

Рэдакцыя нашага часопіса шчыра віншуе сястру Апалонію Сянкевіч з гэтым цудоўным юбілеем манаскага служэння і з папскай узнагародай «Bene merenti». Няхай Беззаганная Панна Марыя і надалей магутнаю апекаю атуляе сваю адданую і верную дачку, каб яна сваім прыкладам натхняла нас быць вернымі Хрысту і Касцёлу.

Л.