| * * *
ляці ў нябёсы, ціхае маленне,
і пацалунак Богу перадай
адно душы нявіннай наталенне —
Твой, Божа, чысты і шчаслівы Край
|
| * * *
дзе сонная поўня
касцёл асвятляе
на вежы
святы галубок спачывае
малыя анёлкі
у светлых галовах
у сне не губляецца
Божае Слова
|
| * * *
святое неба святой Гародні
цалуе сэрца, вочы, далоні, —
маё жыццё
мой Нёман бароніць
|
| * * *
пацалунак нябёс
мне прынесла сняжынка
стала холадна сэрцу
ў яе цеплыні
я такая празрыстая
нібы ільдзінка
а навокал
спакойныя ясныя дні
|
| * * *
адкуль вясна прыходзіць
невядома
з якіх далёкіх стоптаных дарог
а я шчасліваю бываю дома
і мне мой добры Бог
мой дом збярог
|
| * * *
я схаваю слёзы
у прыціхлай хаце
з іх сплятаю, бы са слёзкаў,
палявы вянок
не скажу, чаго я плачу,
ціхай маці —
ссушыць слёзы вецер,
вытра змрок
|
| Восень
кранае стомленыя вочы сон
дажджом халодным
сплакалася лета
закутаўся
у павуцінне дом
душа санлівай стомаю сагрэта
|