ВЕРШЫ

Афорт Уладзіміра Вішнеўскага

О Ты! Хто ўмомант магутнай рукою Свет цэлы знішчыць і зноў стварыць можа, Бедны люд ласкай укрыты Тваёю, Быццам шчытом, неўміручы наш Божа!         Мольбы нясём да Цябе, Уладару,         Не забірай у нас вольнасці дару. Іншым хай золата з цёмных глыбіняў Горы падораць; магутнасць іх зброі Хай дасягае агністых вышыняў, Свет ледзяніць несупыннай вайною.         Просьбы нясём да Цябе, Уладару,         Не забірай у нас вольнасці дару. Бачыш, нядаўна пазбавіў нас волі – Слёз і крыві разліваюцца рэкі. Колькі ж пануе адчаю і болю Там, дзе навек ланцугоў небяспека.         Мольбы нясём да Цябе, Уладару,         Не забірай у нас вольнасці дару. Слова адно Тваё, Божа магутны, З праху заўжды ўваскрасіць было здольна. Прыйдзе ж калі пакарання час смутны – Зноў вярні ў прах нас, ды толькі ў прах вольны.         Мольбы нясём да Цябе, Уладару,         Не забірай у нас вольнасці дару.

 

Да Найсвяцейшай Марыі Без грахоўнае заганы, О святая Неба Панна! Памаліся Свайму Сыну За людскія ўсе правіны. Маці свету! Дапаможца! Маці Бога-Пераможцы! Дом святы, Каўчэг для згоды, Ты – як вежа ў час нягодаў. Хто адзін, асірацелы, Хто засмучаны, змарнелы – Знойдуць у Цябе ахову: О! Прымі ў любові сховы! Сёння і ў гадзіну смерці Ты малітвай чыстай, гожай Памажы грахі нам сцерці, Вартымі быць Ласкі Божай.

Глядзі таксама: Ганна СЕРЭХАН. "МАЛІТВЫ ЗА ВОЛЮ"