№3(57) 2011

Большасць матэрыялаў гэтага нумара прысвечана святой памяці першага беларускага кардынала Казіміра Свёнтка, з благаслаўлення якога 16 гадоў таму пачалося жыццё квартальніка «Наша вера».

Напачатку друкуецца «Rogito» кардынала Казіміра Свёнтка, тэкст якога быў пакладзены ў яго труну падчас пахавання ў пінскай базыліцы Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі. Далей змешчана гамілія мітрапаліта Тадэвуша Кандрусевіча, прамоўленая падчас пахавальнай св. Імшы за памерлага іерарха. У вянок памяці кардыналу Казіміру Свёнтку склалі свае ўспаміны, словы падзякі і развітання самыя розныя людзі: біскуп Элцкай дыяцэзіі Ежы Мазур у артыкуле «Плён яго працы, малітвы і цярпенняў», ксяндзы Аляксей Раманчук і Юры Быкаў у артыкулах «Глыбокая чалавечнасць» і «Слова стала жыццём», рэстаўратар Аркадзь Шпунт у артыкуле «Свёнтэк», тэолаг Марцін Бюшэрмёле («Renovabis») у артыкуле «На Божую хвалу», галоўны рэдактар часопісаў «Наша вера» і «Ave Maria» Крыстына Лялько у артыкуле «Ліст у вечнасць», рэжысёр Юры Гарулёў у артыкуле «Ён быў незвычайны», літаратуразнаўца Ірына Багдановіч у артыкуле «Яго жывое апостальства». Памяці іерарха прысвяцілі свае вершы і пераклады Алесь Чобат, Данута Бічэль, Юлія Шэдзько, Аксана Данільчык. Вядомы лацініст Алесь Жлутка прысвяціў кардыналу Казіміру Свёнтку адмысловую перакладчыцкую працу з польскай мовы: «Залатое Сярэднявечча — нашаму часу: святы Тамаш і яго інтэрпрэтатар Стэфан Свяжаўскі».

У нумары таксама друкуюцца ўрыўкі з кнігі «Бэнэдыкт XVI. Святло свету: Папа, Касцёл і знакі часу. Размова з Петэрам Зэевальдам» у перакладзе з нямецкай мовы Ірыны Бурак.

Працягваецца публікацыя перакладу Аксаны Данільчык «Кветачкі святога Францішка», а таксама перакладу працы Тамаша Кэмпійскага «Сьледам за Хрыстом», зробленага Станіславам Грынкевічам.

У рубрыцы «Постаці» змешчаны артыкул вядомага мядзельскага краязнаўца Івана Драўніцкага «Святар-патрыёт Люцыян Хмялёвец».

Літаратуразнаўца Ірына Багдановіч прапануе чытачам свае пераклады апавяданняў «Як бы я хацела жыць», «Хросны бацька» і «Незабыўная драбніца» графіні Габрыэлі Пузыні, прызнанай у беларуска-літоўскім краі «аўтаркай у імя Божае», шанаванай за патрыятызм, чуласць і спагаду да бліжняга, а таксама расказвае пра гэтую славутую пісьменніцу ў артыкуле «“Малыя ды праўдзівыя апавяданні” графіні Габрыэлі».

Нумар заканчваецца публікацыяй даследчыка-архівіста Юрыя Лаўрыка «Мінскія дамінікане ў 1796 годзе».