СОТАМУ НУМАРУ ЧАСОПІСА «НАША ВЕРА»

Нада мною павісла грахоў сякера, ды з’явілася «Наша вера», соты нумар, нібы сто гадоў — паратунак самотных удоў. У кожным годзе чатыры пары. Не прабілі мяне вятры… І трымае мяне пры святым алтары «Наша вера», ад Бога часопіс… І прымае сціплы мой допіс.. «Нашу веру» святую на грэшнай зямлі добры Божа ратуе не за рублі… Езус хоча, каб мы святымі былі — не балотнымі вогнікамі на нулі… Божа, чыстымі хвалямі нас агарні, не спапяляй за грахі на агні… Не выключай «Нашай веры» святло! Ад лубочка было Слова, у Слове светла было. Гэтых сховак у Слова — няўжо толькі сто? Каб не гнаўся разбой за збалелай душой! Як нам дрэнна без веры, як надзейна з Табой! Так за пазухай «Нашай веры» скрышацца ўсе старыя сякеры… Няхай крышацца ўсе аковы! «Нашай веры» кноцік васковы… І гарыць наш яркі агмень, Не згасае веры прамень… 21 лютага 2022 г.