ВЕРШЫ

Гімн святой Зоф’і З цыклу «Малітвы на абразках» Святая Зоф’я, ты прыклад пабожны, Што маці дае сваім дзецям: Як хрысціянкай адважнай быць можна, За праўду гатовай памерці! Калі з табой разам біць-мардаваці Вялі і дзяцей тваіх каты, Нязломным было тваё сэрца маці, Хоць болем нясцерпным працята. О гераіняў узор неўміручы! Чувайце над намі, зямнымі: Ваш прыклад хай дочак, сыноў навучыць, Як стацца для Неба святымі. 1855–1858 гг.

Да панны Зоф’і Манькоўскай Сённяшні дзень выглядае іначай, Тлум кірмашовы паўсюдна вітае. Людзей пытаюся, што гэта значыць? «Зоф’я святая!» Там… маршыруюць рыцары важна, Кожны, як кій праглынуў, выглядае; Адзін другому з усмешкаю кажа: «Зоф’я святая!» Ў катэдры з працягнутаю далоняй Кабеціна1 пацеры мармытае… «Скажы, іх мосця, што за свята сёння?» — «Зоф’я святая!» Дзіўна мне… Гляну, што каляндар піша, Ў друкарні Ромма адбіты… Гартаю… «Vivat!» — усклікну, — ў сённяшняй афішы: «Зоф’я святая!» Пегасы!.. Музы!.. А перш за ўсё трутні! Момант для верша нам тут выпадае!.. Няхай Апалон настроіць мне лютню! Зоф’я святая! Дзе ж музы?.. З кошыкам збеглі на рынак, Апалон піва жлукціць, аж ікае; Ці ж мне прабачыць недахопы рыфмак Зоф’я святая? Пегас не дома… Ляскарыс2 пазычыў, Гайсаць хоча вершам, пакуль спрыяе Вясна… А мне хто радочкі палічыць?.. «Зоф’я святая!» Дык сам сабе ўжо папросту кажу я: Пішы, як можаш, бо час прамінае; Зычэнне добрае ў небе пачуе Зоф’я святая! Глянь, імянінніца! Май неба зорыць, Зеленню дрэвы і кветкі ўбірае; Гэткай красой і цябе хай адорыць Зоф’я святая! Хмарнае неба… Бо наш лёс пануры, Але ж аблокі сонца прабівае: Маліся, каб сціхлі над намі буры, Зоф’я святая! Малітва чыстага сэрца цуд чыніць, Джала змяі ядавітай ламае; Хай табе дасць дачакаць той хвіліны Зоф’я святая. Дар, які маеш ты ласкаю Божай, Песняю хай родны край праслаўляе; Хай табе песні складаць дапаможа Зоф’я святая. Мужа і грошай, таго ўсяго ўрэшце, Што шчасцем лічыцца, зычу таксама. І жыві доўга — гадоў гэтак з дзвесце, О, Зоф’я-панна! 15 мая 1862 г., Вільня

З польскай мовы
пераклала Ірына Багдановіч.

Гл. таксама:
ІРЫНА БАГДАНОВІЧ :: «ХАЙ ТАБЕ ПЕСНІ СКЛАДАЦЬ ДАПАМОЖА ЗОФ’Я СВЯТАЯ!» ::

1. У арыгінальным тэксце Сыракомля ўжывае слова «baba»: «W katedrze baba z ręką wyciągniętą // Trzepie Ojcze nasz i Zdrowaś Maria…».
2. Юры Ляскарыс (1828–1888) — паэт, жыў у Вільні, сябраваў з Сыракомлем, удзель­нік паўстання 1863 г. Больш падрабязна пра яго асобу і сувязь з Беларуссю можна прачытаць у артыкуле Язэпа Янушкевіча «З роду Палеалогаў, або Юры Ляскарыс – невядомы паэт і паўстанец…» у часопісе «Наша вера», 2022, № 2 (100). С. 37–40.