БЕЛАРУСКІ РУЖАНЕЦ

*** зорнае неба раз на два гады ўдзень замяняецца на яблычнае і адно анёлы паспяваюць загадаць жаданне пакуль падае яблык ды хіба не ў гэтым і ёсць шчасце свайго саду

Беларускі ружанец * Арабіна наталяе птушак, а ружанец з яе — тых, чыя малітва ляціць да Бога. * Арэхавы ружанец — нібы зацвярдзелыя бутончыкі ружаў. Распускаюцца малітвамі… * БОБ — слова-ружанец… Перабірай і прачуеш — у ім жыве БОГ. * Дакранаецца ружанцовых гарошынак дзяўчына. Што прынцэса яна, не ведае… * З гузікаў старых ружанец бабулі: ад цела шлях да душы… * Жолуд да жолуда — знак бясконцасці. А малітва — бясконцасць. * Квітнее свечкай, падае бурштынам… З каштоўных камянёў каштанавы ружанец з простай малітваю. * Ружанец з сухіх рамонкаў: абмольваюцца-лятуць пялёсткі, як пярынкі анёлаў. * Фа-соль-ля — малітва, як песня. У пальцах — маленькія чоўны, што плывуць да Бога. * Ягады шыпшыны, высахлыя і спакутаваныя… Родны ружанец з дзікай ружы.

*** сена касіць не трэба і зграбаць таксама даўно рагуля мая поіць малаком Шлях Млечны сырадой з яго цячэ і цячэ ў даёнку ўспамінаў і мне ўсё мала і мала маленства

*** У жніўні на белых падваконнях разам з памідорамі выспявае беларускасць…

*** хлеб не пяку на кляновым лісці каву запарваю пад кляновым пахне хлебам

*** сівеюць валошка і васілёк шчаслівая старасць разам у родным жыце

*** дарога да лесу але я застаюся ў полі твайго прыцягнення жыта пустазелле звіваю ў вяночкі нябёсныя большы меншы і яшчэ меншы ствараю гняздзечка каб адпачыў у дарозе лёс

*** пасля дажджу вылезлі смоўжыкі — «памочнікі» электроннага брата — не прайсці змушаюць вярнуцца ў хату пісаць лісты не раструшчыўшы ніводнага жыцця vitaю

*** недзе ў Свіслачы плавае рыбіна прынесеная бацькамі з «Акіяну» і выпушчаная мною малою карп люстраны з маім сапраўдным адлюстраваннем без стрававання

Празарокі Туман, буслянка на касцёле, і голуб лётае над ёю — зіма… У дзень Народзінаў Хрыста я граю на аргане часу і без квітка гляджу з Буйніцкім спектакль «Аграгарадок», як незавершаны радок, які няварты завяршэння, закрэслены, закрыжаваны, які адразу ўжо не з намі… А з намі — вершам Празарокі, і верай — вёска Празарокі, і празарчане, як прарокі, у ту(мане) быцця…

*** калі адной шчакою дакранаешся голак ялінкі а ля другой шчакі галінкі веек значыцца існуе ігольчатая сіметрыя значыцца Каляды сямейныя калі чакае на падарунак шкарпэтка святочная а шкарпэтка з маленькай ножкі з дзіркаю-зоркаю ты бярэш голку працягваеш лінію лёсу цыруеш калядную зорку і шапочаш у вялікае вуха «кахаю» і «люблю» у вушка анёлка