ОДА ЯНА ВІСЛІЦКАГА
ДА НАЙЯСНЕЙШАГА ЎЛАДАРА ЖЫГІМОНТА, КАРАЛЯ ПОЛЬШЧЫ І Г.Д.

Бітва пад Оршай. Невядомы мастак, ХVІ ст. (фрагмент). Жыгімонт Стары. Медаль 1538 г.

	Так, як належыць вянок ускладаць на галовы ружовы Ў час, як распусціцца квет Ацыдалійкі1 самой; Так, як салодкая песня з грудзей вырываецца шчасна Тою парой, калі ўсё дыхае цёплай вясной, —
5	Гэтак належыць ствараць мне лірычную светлую песню: Поспех, здабыты ў вайне, кліча і радасны спеў. Так што, чытач, калі звернеш увагу на гэтыя вершы, Ведай: ад лірыкі тут брыдка не будзе табе; Песня раскажа пра вынік шчаслівы вайны той суровай,
10	Дзе ваявалі сармат і сітанійскі2 ваяр.

 

	Гучыць бязмежнай славы нязмоўчны гімн, Паўночны край напоўніў магутны спеў; Трыумф усцешны абвяшчае, Радасць па ўсёй зямлі разносіць
5	Для тых, каму святло залатога дня Нясе з вышынь на конях агністых Феб: Прамень праліўшы ад усходу, Шпарка ляціць да заходніх межаў; Для тых, што той далёкі паўночны край
10	Законам грозным моцна трымаюць там, Дзе востраў Тула сярод мора, У атачэнні цёмнай ночы. Там новай светлай радасці галасы, Што Польшча ў жорсткай сечы перамагала
15	Тваёй дзясніцай, Жыгімонце, Моцнага правадыра чужынцаў. І гэта ўсім народам на вечны страх, Тваім жа воям – гонар вялікі, што Малою сілай столькі войска3
20	Зрынулі ў цёмныя хвалі Стыкса. Няхай цяпер заплача гаротны скіф: Сармат узносіць свой пераможны кліч І сам развесіць у святыні Мноства харугваў, шчытоў і зброі,
25	Якую ў дзень Раства Багародзіцы Ваяр нязломны выставіў ворагам. Літоўскі край! О колькі болю Вораг прынёс у твае ўладанні! Цяпер жа трупы ворагаў мёртвых скрозь
30	Па ўсіх мясцінах гэтай зямлі ляжаць: На плодных нівах і палетках, На мурагах і ў глухіх цяснінах. О Жыгімонце, кветка сваёй зямлі, Ты шчасны ў славе Марсавай гаспадар,
35	З трыма трыумфамі ў аздобе4 Ззяеш па ўсіх краінах свету. Ты князя мызаў сам перамог найперш, Пасля – намадаў дзікіх ліхую раць, Якія часта рабавалі
40	Плодныя землі твайго народа. Дзясніцай жа ўпакораныя тваёй, Не нішчаць сёння польскіх палёў і ніў І гарадоў агнём не паляць, Шыі табе пад ярмо схіляюць,
45	Як быццам козы перад ліхім ільвом Або ягняты перад ваўком, якіх Шчаслівы лёс пакуль што вырваў З іх ненажэрнай крывавай пашчы. Цяпер настаў і трэці трыумф, якім
50	Пад зоркаю шчасліваю ззяеш ты І пераможанага князя Гоніш далей у віхуры Марса. Калі багіня, глянь, двухаблічная5 Надасць натхнення з вуснаў прыгожых мне,
55	Табе ж прызначыўшы трафеі Ў ясным святле, як бачыш, — значыць, Драпежных цымярыйцаў далёкі край Ці воды Барысфена глыбокага І Мэатыйскае балота,
60	І Танаіс6 не схаваюць князя7 . Ты Збаўцу Вышняму ўзнясі цяпер Малітву чыстую й Багародзіцы: Яна табе ў свой дзень прынесла Гэты трыумф у вайне са скіфам.
65	Пераўзышоў ты славай валадароў, Якіх успамінае паэт-вяшчун: Яны ў стагоддзях пракаветных Светлай аздобай трыумфаў ззяюць, Ды нікнуць Сцыпіёны перад табой,
70	Што, бы маланкі Марса, былі ў вайне, І Аўгуста ваенны подзвіг, І Ганібала-героя бітвы, Неўтаймаваны Пір, Дуліхіец-князь8 І нават Юлій9 – Марсава слава – ён
75	Сусветам цэлым авалодаў За Македонцам вялікім следам. Хай вешчуны ўсе войны валадароў, Паноў магутных подзвігі апяюць Да ўсіх вышыняў паднябесных,
80	Вечную ім забяспечаць славу, — А я, хоць мой Дэлоскі10 слабы запал, Ды Музачка мая заспявала ўсім Пра поспех твой, хай не стае ёй Чыстай вады Аянід свяшчэнных;
85	Алкейскім вершам песню складае, каб Для ўсіх нашчадкаў подзвіг уславіць той: Адчуў рыфейскі11 люд, як значна Сёння здрабнеў ён ад ка2ры Марса; Калі сатчэ Атропа даўжэйшы век,
90	То і пазней працягне вяшчун спяваць, Калі з рукамі за спінаю Ты Васіля завядзеш дахаты, Калі з вянком лаўровым на галаве Ты ў каралеўскі горад увойдзеш сам
95	І гэткі ж лёс для ўсіх прызначыш Уладароў акіяна й сушы.

Гл. таксама:
Жанна Некрашэвіч-Кароткая. «ДЗЕНЬ ПЕРАМОГІ, АСВЕЧАНЫ МАЦІ БОЖАЙ»