Home Help
Пра нас Аўтары Архіў Пошук Галерэя Рэдакцыя
4(34)/2005
Галерэя
На кніжнай паліцы
Нашы святыні
Падзеі

АПОСТАЛЬСКІ РУХ БОЖАЙ МІЛАСЭРНАСЦІ
На кніжнай паліцы
Vaticanum II
Кантрапункт

ЦІ ПАТРЭБНА БОГУ РЭКЛАМА?
Хрысціянская думка
Культура
Паэзія

ВЕРШЫ

ВЕРШЫ
Юбілеі

РЫЦАР СЛОВА І ДУХУ

КРУГ ВЕЧНАСЦІ
Бібліятэка часопіса
«Наша вера»
Проза

КРЫЖ НАД НЁМАНАМ
На кніжнай паліцы
Постаці
Нашы святыні

Крыстына ЛЯЛЬКО

ДА 100-ГОДДЗЯ З ДНЯ НАРАДЖЭННЯ ЯНА СКРЫГАНА

Гэты артыкул, напісаны да 100-годдзя з дня нараджэння выдатнага пісьменніка і майстра роднага слова Яна Скрыгана, прыйшоў у рэдакцыю па элекроннай пошце з сонечнай Балгарыі. Даслала яго кандыдат філалагічных навук, даследчыца беларускай літаратуры Роза Станкевіч, з якою нас звязваюць гады маладосці і светлага творчага сяброўства...

Быў пачатак 80-х. Роза жыла тады ў Мінску, і нейкі час мы разам працавалі ў Літаратурным музеі Янкі Купалы. Тады ж пачалі з’яўляцца ў друку і мае першыя апавяданні, якія заўважыў і падтрымаў добрым словам незабыўны Ян Аляксеевіч. Пазней, у прадмове да мае першай кнігі, ён апісаў «гісторыю» нашага знаёмства, згадаўшы акурат той момант, калі я нарэшце асмелілася зайсці да яго ў Дом літаратара на Фрунзе, 5, дзе Ян Аляксеевіч працаваў сакратаром па дзяржаўных прэміях. «І вось яна заявілася, – піша ён крыху іранічна. – Не ведаю, выпадкова ці знарок – і няйначай як дзеля смеласці ўзяўшы ў памагатыя сяброўку...» Пэўна ж, невыпадкова і менавіта «дзеля смеласці» ўзяла я тады сяброўку, якою якраз і была Роза Станкевіч... Пасля разам з ёю мы часта заходзілі да Яна Аляксеевіча і ўжо зусім не таму, што мне патрэбны былі «памагатыя», а таму, што ўтраіх нам добра сядзелася і гаманілася. Часам Роза запісвала размовы з Янам Аляксеевічам, друкавала інтэрв’ю з ім у перыёдыцы. У дасланым цяпер артыкуле яна прывяла фрагменты тых даўніх размоваў, і яны так шчымліва і светла адгукнуліся ў душы, нагадалі пра той благаславёны час, калі яшчэ жылі на гэтым свеце ўсе, каго я любіла, і чыя любоў была для мяне найбольшаю радасцю і шчасцем...

На жаль, час няўмольна і хутка мінае... Нязменнымі застаюцца адно ўспаміны – тыя імгненні, што залацінкамі аселі на самым донцы душы і зберагаюцца там, як самы дарагі скарб, ратуючы ў хвіліны роспачы і духоўнай нішчымніцы. А ў сэрцы, таксама нязменна, жыве вялікая ўдзячнасць да тых, хто і пасля свайго адыходу ў Вечнасць, застаецца заўсёды побач, хто дапамагае і падтрымлівае ўжо адтуль, з свае пакуль недасяжнай далечы... Аднаму з іх – Яну Аляксеевічу Скрыгану, незабыўнаму настаўніку і сябру, 16 лістапада, у дзень Маці Божай Вастрабрамскай, споўнілася б 100 гадоў. Няхай жа Яна, Маці Міласэрнасці, Тая, што «ў Вострай свеціць Браме», атуляе яго светлую спагадную душу сваёю міласэрнаю апекаю і любоўю.

Глядзі таксама:
Роза СТАНКЕВІЧ :: КРУГ ВЕЧНАСЦІ ::


 

 

Design and programming
PRO CHRISTO Studio
Polinevsky V.


Rating All.BY