Е-ВАНГЕЛЛЕ.1 А КАЛІ Б ЕЗУС НАРАДЗІЎСЯ СЁННЯ?

Кс. Кшыштаф Бардскі каля помніка Сымону Буднаму ў Нясвіжы.
Ліпень 2018 г.

Выпрабаванне

Летам Езус узяў з сабою намёт, карэмат і спальнік і адправіўся ў самотную вандроўку на Палессе. Калі пасля сарака дзён, апынуўшыся на Прыбужскай раўніне, сеў на траву ля сцежкі, падышоў да Яго д’ябал і пачаў размову:

— Ты марнуеш тут час. Хадзі, я пакажу Табе штосьці.

І перанёс Яго ў Галівуд ды паставіў на Алеі славы.

— Павер у сябе! — сказаў. — Ты абсалютна выключны. Маеш большы талент за ўсіх гэтых актораў, рэжысёраў, сцэнарыстаў разам узятых. Можаш зацьміць іх!

І дадаў:

— Станеш не толькі славутым, але будзеш фарміраваць сумленне чалавека. Зробіш такі фільм, што багатыя пачнуць дзяліцца з беднымі, знікне голад і несправядлівасць. Гэта ж Цябе хвалюе, ці не так?

Д’ябал даў Езусу хвіліну на роздум, пасля чаго сказаў:

— Дастаткова толькі дамовіцца з адпаведнымі вытворцамі. Я дапамагу Табе ў гэтым!

— Адчапіся! — кінуў у адказ Езус. — Не буду супрацоўнічаць з табою, нават калі гаворка ідзе пра слушную справу!

Тады д’ябал перанёс Езуса на Уол-стрыт2 і паказаў Яму індэксы сусветных фондавых біржаў.

— Я ўсім гэтым запраўляю, — сказаў. — Калі адкрыеш мне свой розум, я адкрыю Табе самыя патаемныя дэталі біржавых гульняў. Ты заробіш такія грошы, што зможаш фінансаваць дабрачынныя справы і праекты аховы здароўя ў краінах Трэцяга свету.

— Адчапіся! — крыкнуў Езус. — Не адкрыю свой розум перад табою! Толькі перад Маім Айцом!

Калі д’ябал пачуў гэта, паставіў Езуса на базыліцы св. Пятра ў Рыме.

— Бачыш, — сказаў. — Ужо дзве тысячы гадоў гэтыя людзі абвяшчаюць Евангелле. І што? Не змаглі вярнуць да Бога паловы чалавецтва. А я ведаю, які зрабіць цуд, каб увесь свет паверыў у Цябе імгненна. Хадзі, скажу Табе.

— Не хачу цябе слухаць, і Мне не патрэбны твае цуды! — адказаў Езус. — Ідзі прэч!

Тады д’ябал уцёк, і анёлы акружылі Езуса бляскам хвалы. Лясныя звяры выйшлі са сваіх норак і пакланіліся Яму. Барсукі, вожыкі, божыя кароўкі і матылі сталі вакол Езуса і радаваліся Яго прысутнасці.

Пра падатак

Набліжаўся сакавік, і ўсе размаўлялі пра надыходзячы тэрмін аплаты падаткаў. Тады падышоў да Езуса кіраўнік малога сямейнага бізнеса і сказаў:

— Настаўнік, Ты для мяне з’яўляешся маральным аўтарытэтам. Скажы, што мне рабіць? Мой бізнес ледзь выжывае. Даходаў ледзь хапае, каб выплаціць крэдыты. Я павінен утрымліваць вялікую сям’ю і забяспечыць усім годныя ўмовы жыцця. Ці мог бы не падаваць некаторыя даходы ў падатковай дэкларацыі? Хачу дабра для маёй жонкі і дзяцей…

Езус затрымаўся і апусціў галаву.

— Ці бачыш гэты ходнік? — спытаўся. — Гэтую плітку, па якой ходзіш?

— Бачу, Пане.

— Хіба яе паклала твая сям’я і ці будзе яна рамантаваць гэты ходнік, калі ўзнікне такая неабходнасць?

— Ну, не…

— А ці бачыш вунь той мост? Хто фінансаваў яго будоўлю?

— Здаецца, гэта грошы з дзяржаўнага бюджэта…

— Менавіта, — сказаў Езус. — Таму паступай сумленна і плаці належныя падаткі.

Бізнесовец, аднак, не здаваўся і кінуў у адказ:

— Але ж і так палова гэтых грошай ідзе ў кішэню чыноўнікаў і на хабар. Столькі інвестыцый даўно павінны быць закончаныя. Ці гэта справядліва?

Так адказаў, бо нядаўна выкрылася чарговая гучная справа карупцыянераў, у якой былі замешаны высокія чыноўнікі.

— Твая праўда, — адказаў Езус. — Але не толькі ты церпіш з-за карупцыі. Ты кемлівы і прыдумаеш, як кампенсаваць свае выдаткі. Аднак падумай пра тысячы беспрацоўных, хворых, прыгнечаных працадаўцамі работнікаў. Гэта яны найбольш церпяць з прычыны карупцыі.

І дадаў:

— Менавіта яны будуць патрабаваць кампенсацыі ў доме Майго Айца. Запэўніваю, што кожны, хто несправядліва прыўлашчыў чужыя грошы, плён цяжкой працы, верне ўсё да капейкі. І пры гэтым з улікам адсоткаў.

Малітва

Пры ўваходзе ў метро былі развешаны плакаты з інфармацыяй пра нейкага гуру, які прыязджае ў Мінск весці курс ёгі. Гэта зацікавіла вучняў Езуса, і яны сказалі Яму:

— Езу, навучы нас якім-небудзь малітоўным тэхнікам. А можа лепш маліцца традыцыйна, як вучаць святары? Ці лепш спантанна, як у пяцідзясятнікаў ці ў харызматычным руху адновы ў Духу Святым? А можа з большым забыццём і павагаю, як у Праваслаўнай Царкве?

— Няма дасканалага ўзору і рэцэпта для сапраўднай малітвы, — адказаў Езус. — Кожны з нас непаўторны, таму няма аднаго спосабу малітвы. Аднак, калі так моцна настойваеце, то Я дам вам прыклад. Можаце маліцца так:

Божа, Ты — як нашая маці,
якая бязмежна любіць
нас бескарыслівай любоўю,
нягледзячы на нашую няўдзячнасць,
дурноту і эгаізм.
Якая надзвычай шчодра адарыла нас,
дала кожнаму з нас непаўторны
генетычны код,
твар, сэрца і колер вачэй.
Навучы нас быць чулымі, далікатнымі
і пяшчотнымі,
а больш за ўсё навучы нас спачуваць
кожнаму чалавеку
і кожнай жывой істоце.
І не дазволь, каб мы жылі толькі для сябе,
аслепленыя сваім эгаізмам
і занураныя ў свае патрэбы,
але паказвай нам свой любячы твар
у кожнай сітуацыі нашага жыцця.

Прыпавесць пра адносіны людзей

Адзін з настаўнікаў падышоў да Езуса і распачаў з Ім размову:

— Ужо шмат гадоў я вучу ў школе і хацеў бы як найлепш выхоўваць маладое пакаленне. Перадаю ім веды, маральныя прынцыпы, пашану да Бога і Айчыны. Імкнуся даваць прыклад прыстойнага і сумленнага грамадзяніна. Ці гэтага дастаткова?

Езус адказаў Яму пытаннем:

— А ці вучыш іх бачыць у кожным чалавека?

Той адказаў:

— Што гэта значыць: бачыць у кожным чалавека?

Тады Езус расказаў такую прыпавесць:

— Адзін студэнт позна ноччу вяртаўся дадому. Раптам яму насустрач выскачылі з брамы дома двое мажных мужчын. Збілі яго, забралі сумку і фірмовую куртку ды пакінулі ляжаць на ходніку.

Праходзіў там пачцівы айцец сямейства, які вяртаўся з працы. Паглядзеў і падумаў: «Напэўна, нейкі п’яніца», і пайшоў далей. Таксама святар, вяртаючыся з вячэры ў знаёмых, бачыў яго, але прайшоў міма.

Праз некаторы час праходзіў міма эмігрант з Усходу, які працаваў чорнарабочым у адным з рэстаранаў. Спяшаўся на працу, бо да раніцы павінен быў усё прыбраць, памыць падлогу і вокны. Аднак, калі ўбачыў пабітага студэнта, пашкадаваў яго. Схіліўся, каб пераканацца, ці ён жывы, а пасля выклікаў таксі і завёз яго ў найбліжэйшы шпіталь. Заплаціў за неабходныя лекі і папрасіў аказаць яму медыцынскую дапамогу. Хто з іх усіх убачыў чалавека ў пабітым студэнце?

— Зразумела, эмігрант з Усходу! — тут жа адказаў настаўнік.

— Правільна, — адказаў Езус, — так мала трэба, каб быць проста чалавекам для іншых.

Пераклад з польскай мовы
Марыны Пашук.

Малюнкі
Уладзіміра Вішнеўскага.

Гл. таксама:
:: СУЧАСНЫ АПОКРЫФ ::

З дазволу аўтара варшаўскія рэаліі заменены беларускімі (заўвага перакладчыка).
Назва невялікай вузкай вуліцы (англ. Wall Street) у ніжняй частцы Манхэтана ў Нью-Ёрку, якая вядзе ад Брадвея да ўзбярэжжа праліва Іст-Рывер. Лічыцца гістарычным цэнтрам Фінансавага квартала горада. Галоўная славутасць вуліцы — Нью-Ёркская фондавая біржа (заўвага перакладчыка).