СВЕТЛЫ ЎСПАМІН ПРА ЯНКУ БРЫЛЯ

Асілка з Загора пяшчотна клікалі Янка. Прыгожы, сонечны, цёплы, сунічак палянка… Спакойны, ветлівы, пазачасовы… рыцар, узброены словам, усяленскай любові віцязь. Сустракалі ў Гародні яго ў захапленні… Прывозіў сябрам у сонечнай жмені з Карэліч крынічную Свіцязь… Спакойна прымаў гэты Край, вызваляў, вандраваў без спешкі, праменне Яго збіраў, упрыгожваў усмешкай, — волат, асілак з дабрынёй немаўляці. Гарнуліся да Брыля, як да мудрага бацькі… Усе жанчыны хаваліся за яго плечы, раўнавалі яго да паэтак наіўных… Ён туліў сваю Беларусь, як малечу, вучыў, як людзі з людзьмі сумаўляцца павінны… Жанчыны на досвітку і цяперачы мараць аб шчасці, аб свяце, аб святым аб’яўленні, як Янка-асілак жменяй чэрпае ў Шчары сонейка жывыя праменні… Ды не пашлеш ні аўтобус, ні аўтамабіль — не прыедзе ў Гародню ніколі больш Янка Брыль. Адно застаецца — раней за сонейка ўстаць, Памаліцца ды кнігу Брыля пачытаць… 28 чэрвеня 2017 г.

Гл. таксама:
Лідзія КАМІНСКАЯ :: «ПАКЛІЧУ ТОЛЬКІ СВЕТЛАЕ...» ::